Het einde van een bijzondere reis

En met mijn laatste tentamens deze en volgende week, zit mijn tijd in Madison er al bijna officieel op. Ik kijk terug op 4 prachtige maanden waarin ik heel veel lieve, grappige en intelligente mensen heb leren kennen van over de hele wereld. Ik heb meer geleerd over (mijn passie voor) marketing, culturen, muziek, de Engelse taal maar vooral ook over mezelf. Ik heb geleerd wat echt belangrijk is in het leven en dat ik me prima kan redden in mijn eentje in een onbekende situatie en omgeving aan de andere kant van de wereld. Ik heb geleerd dat ik de kracht, de positiviteit en de moed heb om door te gaan in moeilijke tijden en te vechten voor wat ik belangrijk vind. En dat wetende, ben ik niet bang om de rest van mijn leven nieuwe uitdagingen aan te gaan.

De afgelopen vier maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb zo goed als elke dag voor de volle 200% beleefd en al genietend in me opgenomen. Ik heb voor de eerste keer St. Patrick’s Day gevierd in Chicago met mijn BRIDGE Buddy Alex, Washington D.C. bezocht met papa en opa en het laatste weekend in Amerika doorgebracht in Minneapolis en St. Paul met deense vriendinnetjes Julie en Katrine (waarin we 7 uur hebben gespendeerd in Mall of America, een nieuw vriendinnetje hebben gemaakt in de bus, een groundhog hebben gespot, fancy uit eten zijn geweest - aka 7 ravioli's voor $20.... -, op de fiets Minneapolis en St Paul hebben ontdekt maar ook een netflixmarathon hebben gehouden op de hotelkamer).

​

Ik heb temperaturen van -15°C meegemaakt waarin ik al bedekt met sneeuw totaal bevroren naar huis moest zien te komen, maar ook temperaturen tot 25°C en een verbrand koppie na een dag hiken in het prachtige Devil’s Lake State Park. Ik heb ijshockey-, honkbal- en basketbal (NBA) wedstrijden gezien, maar ook prachtige zonsondergangen, films en karaoke optredens. Ik heb zelfs zelf (met dank aan BRIDGE en de Denen) Nederland samen met Kirsten mogen vertegenwoordigen tijdens de karaoke op het potluck event met het nummer Drank en Drugs (…). Het BRIDGE Prom is er ook zeker een om nooit meer te vergeten.

Ik heb over het bevroren Mendota meer gelopen, biertjes gedronken op de pier en het prachtig gekleurde Union Terrace. Ik ben geobsedeerd en verliefd geraakt op het Capitool, State Street en Madison in het algemeen. Ik heb zó veel leuke plekken (cafeetjes, parken, restaurants, clubs, bars, campusgebouwen) bezocht binnen Madison en heb mede daardoor een hapje mogen proeven van de ‘Amerikaanse’ keuken (… cheese curds, Ian’s Mac & Cheese pizza, buttermilk pancakes, Culver’s Butter Burger en the Cheese Cake Factory …).

Ondanks dat het eerder eindigde dan ik gewild had, ben ik super blij dat ik het heb afgemaakt, had ik me geen betere tijd in een betere stad en met leukere mensen kunnen wensen en ben ik er eigenlijk ook wel van overtuigd dat ik op het juiste moment terug ben gegaan naar Nederland, ook al was het ongepland. Vlak voor de tentamens, voordat iedereen met zijn hoofd in de boeken en de bieb zou verdwijnen, nog net in een week waarin iedereen de tijd had en heeft genomen om uitgebreid afscheid van me te nemen. Ik ben zeker gestopt op het hoogtepunt en heb het goed kunnen afsluiten.

En alsof mijn reis, net na een afscheidsborrel op het gekleurde Union Terrace waarbij dik 20 man nog even gedag kwamen zeggen voor vertrek, niet nóg beter kon worden afgesloten, kreeg ik tijdens de vlucht naar huis twee uur lang het prachtige Noorderlicht te zien. Het was een bijzondere en waardevolle reis vol nieuwe vrienden en ervaringen. Een reis die ik nooit meer kan, zal en wil vergeten. Een reis die zeker behoord tot een van de meest geweldige ervaringen van mijn leven.

Ookal schreef ik deze blog vooral voor mezelf, vond ik het super leuk om te zien hoeveel mensen mijn reis gevolgd hebben. Heel erg bedankt voor het lezen en de leuke, lieve en grappige reacties! Liefs.