Een perfect wederkeer

Ik was bang dat ik bij terugkomst in Madison een week nodig zou hebben om te recoveren, maar 1 nacht slaap van 8 uur ’s avonds tot 7 ‘s ochtends bleek genoeg om mijn jetlag de baas te blijven en heel veel te doen tijdens de week die volgde. Niet alleen veel schoolwerk, ook een weekendje naar Minneapolis werd geboekt met Katrine en Julie, ik ging koffie drinken (nogsteeds Latte) met een spaanse vriend bij Michelangelo’s en naar een muziekzaakje en besloot dat mijn wederkeer dat weekend gevierd moest worden.

Op vrijdag met huisgenootjes en de bovenburen karaoke, jenga en red cup spelletjes en zaterdag was het tijd voor het BRIDGE prom met al mijn leuke internationale en amerikaanse vrienden en mijn huisgenootje Kara die ik mee had gesleept (de foto’s die gemaakt zijn door een fotograaf, zijn nogsteeds foetsie, misschien maar goed ook). Ik denk dat ik nog nooit zoveel de slappe lach heb gehad in een weekend, het was geweldig om weer terug te zijn. Zondag toch echt aan de studie na een brunch met Alex, want het zou een hectische week worden (2 midterms, 3 deadlines en heel veel artikelen om te lezen om mee te kunnen praten in de les).

De week waarvan ik dacht dat ik tot donderdagavond laat met m’n neus in de boeken zou besteden, bleek op woensdagavond al minder hectisch te zijn geworden. 1 deadline verschoven, rest ruimschoots gehaald en midterms met een super goed gevoel achter de rug. Mezelf na school dus maar getrakteerd op een mega chocolate chip cookie, wat om 8 uur nogsteeds bleek door te kunnen gaan voor een diner. Geen avondeten voor mezelf gemaakt dus, maar toen m’n spaanse vriend (die na de zomer in Rotterdam komt studeren!) appte of ik chicken wings kwam eten bij de Double U, leek me dat een goed vervolg op mijn eerdere ‘diner’ van die dag. Weer wat andere spanjaarden leren kennen, chicken wings besteld met veel te hete saus terwijl de rest chicken tenders had besteld met saus die wel te eten was (zij waren wel al vaker geweest..), en tweede geworden tijdens een potje darts (puur geluk). Aan het einde van de avond blijken we een auto geregeld te hebben om zaterdag naar Devil’s Lake te gaan voor een hike, nummer 1 op mijn bucketlist gaat door! Ook werden er plannen gemaakt om te beachvolleyballen en een kampvuur te maken bij het meer. Bijna huppelend van geluk vind ik mijn weg naar huis na een leuke onverwachte avond.

Donderdagmiddag een appje van Julie aan mij en Katrine ‘zin in koffie?’. Latte bedoel je? Ja! Vanaf mijn groepsmeeting door een zonverlicht State Street op naar Michelangelo’s voor 2 uurtjes kletsen met Katrine en Julie.

 ’s Avonds naar Nitty Gritty’s voor Philip’s verjaardag. Niet te laat, want de volgende ochtend een ontbijtdate met Julie en Katrine bij Sunroom’s Cafe, om daarna even te gaan studeren in de Historical Library (ook nog eentje van m’n bucketlist, zo’n mooi gebouw! Was nog nooit zo productief en afgeleid tegelijkertijd). 

Rond 1 was het tijd voor lunch en aangezien het zonnetje lekker scheen en het 15 graden was, hadden alle foodtrucks van Madison zich uitgestalt over State Street. We kwamen Mia tegen onderweg die ons aanbeveelde een springroll te halen. Spring is dan eindelijk gekomen, dus waarom ook niet (jeetje wat een niveau van woordgrappen). We hebben 30 minuten moeten wachten omdat het vietnamese vrouwtje in de foodtruck nog nooit van efficiëntie had gehoord, maar ik heb genoten met goed gezelschap in het zonnetje. Minder van mijn springroll en smoothie, die zagen er lekkerder uit dan ze waren.

Deadlines klaar dus alle tijd om optimaal genieten van de zon. Van 2 tot 6 lekker op de pier gezeten met goed gezelschap en pitchers bier, genietend van het zonnetje. ’s Avonds al mijn afscheidsdiner gehad met Kate en Kara bij de Old Fashioned, omdat het de laatste avond was die ons alle drie uitkwam op een fatsoenlijke etenstijd. Een prachtige zonsondergang gezien.

Zaterdag was het tijd voor Devil’s Lake!! Adembenemend mooi en dat terwijl de helft van de bomen nog helemaal geen blaadjes of mooie kleuren hebben door alle vorst. Heel wat kilometers gewandeld met zijn vijven en heerlijk genoten van de zon (het was 22 graden tegen een uur of 12/1). In mijn onhandigheid, nog wel lekker bijna van de rots afgepleurd toen ik struikelde op het punt waar vallen echt dodelijk zou zijn (alles voor een leuke foto…, het is de eerste hieronder), maar we hebben het heelhuids overleefd en bleven lachen. Alsof mijn bijna doodervaring niet genoeg was, besloot ik de foto van een vriend uit Wageningen zo leuk te vinden dat ik hem na wilde maken, al bungelend met mijn benen boven een afgrond.

Maargoed, aangezien foto’s meer zeggen dan duizend woorden… enjoy:

​​

Aangezien we vrij laat terug kwamen van de hike en ik vrij moe was, alleen nog even langs wat mensen geweest die aan het chillen waren op het dak van een van de appartementen aan het water. Lekker op tijd naar bed. Zondagochtend wat tijd voor huiswerk, want het was toch nog bewolkt. Het wolkendek brak open aan het eind van de middag en dus werd het tijd voor volleybal. Terwijl bijna de hele groep onervaren was, bleek 2 uur volleyballen toch een goede oefening te zijn en werd het zowaar een spannende wedstrijd. Na de wedstrijd met alle volleyballers eten en op naar Picnic Point, nog eentje van mn bucketlist. Vanaf het ‘eilandje’ op het meer naar de stad kijken en genieten van een kampvuur met gitaarmuziek en smores.

Stralend liep ik naar huis langs mijn eeuwige liefde het Capitool. Wat was dit een heerlijk laatste weekend in Madison en wat ga ik het missen.