Daar zit ik dan.

Daar zit ik dan. Alleen in een enorm groot vliegtuig, onderweg naar Minneapolis-St Paul International Airport. Een vlucht van 9 uur. Gek genoeg voelt het, op wat traantjes bij het vertrek op Schiphol na, nog steeds alsof ik na een lang weekend thuisthuis onderweg ben naar een paar weekjes Wageningen, maar dan met minder vertraging en meer luxe (en, klein detail, in een vliegtuig in plaats van een trein of bus). 

Ik denk vooral aan hoe ik me moet gaan vermaken de komende 9 uur. Gelukkig ontdek ik al gauw het ruime aanbod aan films: als je in één vlucht Bridget Jones' Baby, How To Be Single én Neighbours 2: Sorority Rising kijkt, vliegt de tijd. Ben benieuwd of de laatste film een goede weerspiegeling is van het Amerikaanse uitgaansleven. Ik denk het niet. 

Mijn buurman is minder fan van de elektronische afleidingen aan boord. De eerste 6 uur van de vlucht heeft ie letterlijk niéts gedaan. Het scherm op zwart en z'n jas nog aan. Een beetje een rare vogel. Maar hij bezet met zijn gewicht en omvang geen twee stoelen, stinkt niet en is zo aardig om m'n afval zo nu en dan mee te geven aan het cabinepersoneel. Dat is dan ook zo'n beetje zijn enige bezigheid. Los van af en toe twintig minuten in een van de wc's verdwijnen. 

Dat laatste is op zich een logisch gevolg als je kijkt naar al het eten en drinken dat we aan boord van Delta Airlines voorgeschoteld krijgen. Het verbaasde me hoe vaak ze langskwamen, dus heb ik het bijgehouden. 

In een vlucht van 9 uur zijn ze 7 keer langsgekomen met thee/koffie/frisdrank, iedereen aan boord kreeg een 0,5L flesje water en twee keer werd er gevraagd of we een water refill wilden. Maar Amerika zou Amerika niet zijn als ze niet veel eten zouden hebben. Om maar meteen aan dit ritme gewend te raken, besloot ik alles aan te nemen wat me aangeboden werd in deze 9 uur:
- Prepsils
- Kaastortellinis (jeej my favourite, de reis begon goed)
- Een mini salade met feta 
- Toastjes met kaas
- Lily O'Briens dark chocolate truffel mousse met seasalt caramel (niet dat ik het merk ken maar het is zeker een aanrader)
- Een chocolate wrapped marshmallow dark chocolate sea salt caramel (hoe lang kan een naam zijn voor zo'n klein dingetje) 
- Nog meer toastjes
- Pepermuntjes
- Een spinazie feta wrap (eigenlijk gewoon een saucijzenbroodje maar dan met spinazie)
- Een straciatella ijsje

En als ik straks na m'n overstap op Minneapolis in Madison ben geland om 17.35 (00.35 Nederlandse tijd), ga ik met één van mijn zes nieuwe huisgenootjes avondeten (in mijn geval dus eigenlijk gewoon uitgebreid midnight snacken). Kan er ook nog wel bij.

Bagage is meegekomen, ik ben door de security checks inclusief drugshond heengelopen en het wachten op de volgende (vertraagde) vlucht is begonnen. Tot zo ver mijn huidige avontuur. En het is nog niet eens écht begonnen.