Het duurt even, maar dan heb je ook wat

Om heel eerlijk te zijn waren de eerste dagen hier in Madison niet echt wat ik er van gehoopt had. Zondag werd ik fijn ontvangen en maandag leerde ik de stad en mijn huisgenootjes beter kennen, wat zeker leuk was. Dinsdag en woensdag stond er echter nog niet veel op het programma, aangezien al mijn huisgenootjes (behalve 1) bij hun vriendjes, op hun werk of nog thuisthuis waren en ik hier nog vrijwel niemand ken. ‘Gelukkig’ had ik nog best last van mijn jetlag en was het dus niet zo’n ramp om als enige bezigheden, los van het boodschappen doen, warm binnen te zitten om te eten, te netflixen en amerikaanse bandjes te ontdekken op youtube met mijn huisgenootje. Het huis heeft een hele chille basement, ook wel babe cave genoemd, waar naast een lekker grote tv ook een mega hoekbank staat waar ik zeker nog een keer op in slaap ga vallen.

Hoe chill het in principe ook was, ik was blij dat donderdag de introductiedag aanbrak. Hoewel het vooral informatief was, heb ik zeker al wat leuke mensen leren kennen en heb ik samen met Kirsten en wat Deense meiden genoten van een heerlijke uitgebreide gratis lunch (denk: pasta, groentes, salade, garlic bread, blikjes frisdrank en chocolate chip cookies). ’s Middags gingen we met een georganiseerde tour naar wat winkels voor de hoognodige aankopen waarna ik met Kirsten in de Babe Cave Bridget Jones heb gekeken nadat we samen gekookt hadden. De dag eindigde met het boeken van mijn allereerste echte tripje! Samen met m’n vader van donderdagavond 9 tot zondagmiddag 12 februari Washington DC verkennen en een bakkie doen met Trump. Nu al zin in :)

Ookal was de dag echt wel leuk, ik was toch wat teleurgesteld dat ik maar een paar van de 120 internationale studenten had leren kennen. Gelukkig werd er vanuit ISS (International Student Services) gister (vrijdag) een tour georganiseerd door de State Capitol: het parlementsgebouw. ISS verlootte hier tickets voor een Women Ice Hockey Game in the Kohl Centre deze zaterdag die ik won (lijkt heel wat, tickets bleken achteraf maar $1 per stuk aangezien ze zo veel plek hebben in het stadion en women hockey minder populair is dan men hockey, maar toch: ik had wat gewonnen!) en ik leerde weer wat nieuwe mensen kennen.

Na de rondleiding besloten we met 16 van de internationals snel een warm eettentje uit te zoeken aangezien het buiten zo’n -15 graden Celcius was (over de gevoelstemperatuur wil ik niet eens nadenken). We eindigden in een lekker Italiaans restaurant met een ober die net zo goed een foute bodybuilder had kunnen zijn maar hartstikke vriendelijk was. Samen met mensen uit Peru, Italië, Denemarken, Finland en Zweden genoten we van onze maaltijd binnen voordat we opnieuw de kou moesten trotseren opweg naar de, ook door ISS, georganiseerde Photo Scavenger Hunt: een soort crazy 88, waarbij je foto’s moet maken van vanalles en nog wat in de stad.

We werden opgedeeld in nieuwe groepjes waardoor ik opnieuw nieuwe mensen leerde kennen uit Australië, Frankrijk, Duitsland, China en Zuid-Korea. Een barre maar gezellige tocht en veel kiekjes volgde. Na twee uur strijden in de kou, kregen we warme chocolademelk die we konden opdrinken bij een van de openhaarden in het universiteitsgebouw Union South.

(ik heb inmiddels geaccepteerd dat het beter is om warm over straat te gaan dan mooi)

’s Avonds at iedereen even snel zelf wat thuis na de toch wel lange dag en ondervroeg ik mijn huisgenootje naar welke pub ik het beste kon gaan die avond. “Where to begin”, reageerde ze. State Street, de straat waar ik 5 minuten lopen vanaf woon, is bezaait met pubs. Samen met vier deense meisjes besloten we naar de ‘Nitty Gritty’ te gaan, ook wel ‘The birthday bar’, omdat je hier op je verjaardag een pul krijgt met een ballon er aan die je de hele avond gratis mag vullen. Gelukkig was het bier voor ons tijdens de ‘Nitty Gritty hour’ ook zo goed als gratis, aangezien we een groot glas voor maar $1,- kregen. Later bestelden we een of ander chemisch groen drankje genaamd Summer Hummer, op aanraden van de groep meiden naast ons die dit allemaal hadden besteld. We ontmoeten nog wat internationals en raakten aan de praat met wat Amerikanen waarmee we nog een drankspelletje deden met het bier dat ze te veel besteld hadden. Moe maar voldaan liep ik rond 1 uur (het uitgaansleven begint hier best vroeg) naar huis en plofte ik op bed.