So far so good

Zaterdag was het tijd om met z’n zessen (4 denen, Kirsten en ik) te shoppen in Hilldale Mall. Met onze gratis buspas vertrokken we richting het westen van de stad. Ondanks het feit dat er een Hollander café was, was er verder niet veel te beleven. We hadden duidelijk voor de shoppingmall met Cheese Cake Factory, H&M en Forever 21 moeten gaan. Gelukkig was er wel een supermarkt waar we goedkoop boodschappen konden inslaan. Na wat rondgelopen te hebben, besloten we terug te gaan naar huis, omdat om 4 pm de ijshockeywedstrijd waar we kaartjes voor hadden gewonnen zou beginnen.

Aangezien de begeleider bij ISS had gezegd dat het women hockey niet zo populair was, vroegen we ons af hoe druk het zou gaan worden. Lopend naar het stadion kreeg ik al een indruk aangezien ik niet op google maps hoefde te kijken: de stroom van mensen gekleed in al het rood (kleur van de Badgers) dat ze in de kast hadden hangen leidde me vanzelf richting Kohl Centre. Bij binnenkomst kregen we een minihanddoekje met het logo van de badgers er op, wat we er mee moesten was nog niet helemaal duidelijk.

Eenmaal met z’n vieren goede plaatsen te hebben gevonden (het was druk, maar er was nog wel wat ruimte om een andere zitplek dan die op ons kaartje te bemachtingen), bleek al snel dat we mega underdressed waren. Ie-de-reen was in het rood gekleed. Van Badger mutsen, sjaals en truien tot vlaggetjes, tuinbroeken en plaktatoos: alles kwam voorbij. Het was één groot spektakel, gemaakt om het publiek te entertainen. Reporters, cameraploegen en de dancecam kwamen allemaal voorbij. Het publiek ging uit zijn plaat, al wapperend met de minihanddoekjes, toen de 1-0 en 2-0 werden gescoord door de Badgers. De Huskies uit Minnesota hadden geen schijn van kans.

Uiteraard werden het volkslied en het lied van Wisconsin ten gehore gebracht. De 2-0 werd uitgebreid gevierd. De filmpjes hiervan kan je vinden in de map met video's: http://maikejansen.reislogger.nl/video

Na de wedstrijd besloten we met hetzelfde groepje als tijdens het shoppen samen uit eten te gaan en daarna bij mij thuis op de bank te ploffen met netflix en snacks. Rond 2 uur vond ik mijn bed en om 12 werd ik pas weer wakker, eindelijk de nachtrust die ik nodig had. En aangezien ik zo goed had geslapen, was ik best in om deze nachtrust weer helemaal te niet te doen in de avond. Aangezien het vandaag (maandag) Martin Luther King Day is, is iedereen vrij. Veel studenten zijn inmiddels wel al terug in Madison, en dat betekent maar één ding: uitgaan! ’s Avonds ging ik met Katrine en Julie (twee deense meisjes waar ik het meest mee omga) richting de supermarkt om avondeten en bier te halen. Ik heb het een week volgehouden, maar ben gister toch bezweken onder het gemak van de pizza. Katrine en Julie namen me mee naar het huis van Morton: een andere Deen. Volledig opgenomen in de Deense gemeenschap hier (ik chillde met 7 denen gisteravond), vonden ze het geweldig hoe ik zo snel mee kon zingen/rappen met drank & drugs (ze vinden het lied geweldig), werd ik geintroduceerd in de wereld van deense popmuziek en het spel Waterfall (wat eigenlijk gewoon hetzelfde is als Kingsen). Met z’n alle gingen we naar Whiskey’s Jack, dansten we, zagen we hoe Morton ging rodeo rijden en hadden we het heel erg naar ons zin. Na een afterparty met Katrine werd ik vanmorgen niet op Blue Monday maar Brakke Monday wakker, maar het was het waard.

Gelukkig heb ik vandaag dus nog een dagje vrij. Maar, morgen gaat dan, je zou het bijna vergeten tussen alle activiteiten door, datgene beginnen waarvoor ik hier eigenlijk ben gekomen: mijn studie! Morgen begint de dag om 9.30 (zoals al mijn dagen) met het vak Principles and Practices of Strategic Communication, volgt er een 2 uur durende break en heb ik daarna de vakken Developing Breakthrough New Product en Marketing Channels tot 15.45. Ditzelfde rooster heb ik op donderdag. Maandag en woensdag zijn mijn chillste dagen: dan heb ik alleen maar college van Marketing Communications en Marketing Channels van 9.30-12.15. Elke vrijdag ben ik vrij, ik leef hier nogsteeds het leven van een BBC-er. So far, so good.