Studeren, Womens March, Bucketlist, Badgeroutfit en True American

Dinsdag 17 januari 9.30 was het tijd voor mijn eerste les: strategic communication. Ik had een zaal verwacht ter grootte van de waaierzaal in Orion waar ik normaal les heb. Het klaslokaal (een collegezaal is het niet te noemen), had er niets van weg.

Iedereen nam plaats aan een van de tafels en één van de eerste dingen die we moesten doen was diegene naast je leren kennen om hem/haar vervolgens aan de rest van de klas (zo’n 30 studenten) voor te stellen. Eén van de dingen die je moest vertellen, was wat diegene voor ontbijt had gegeten die ochtend. Mijn mond viel open van verbazing. De een na de andere student zei dat zijn/haar buurman- of vrouw alleen een banaan had gegeten die ochtend, een kop koffie had gehaald voor onderweg of het ontbijt gewoon compleet had overgeslagen. Sowieso is het eetgedrag hier anders: niemand lijkt samen te eten met huisgenoten of vrienden, tenzij ze ergens anders gaan eten en als ze thuis eten is het vaak iets makkelijks. Het is niet alleen iets wat studenten doen, mijn huisgenootje vertelde dat ze het van thuis uit had meegekregen.

Terug naar de lessen. De rest van mijn lessen zijn in de School of Business en deze zijn, net als mijn strategic communication vak dat valt onder de School of Journalism and Mass Communication, heel persoonlijk. Bij bijna al mijn vakken zitten er maar 20-50 studenten in de zaal, heb ik een naambordje en bij het strategische communicatievak begroette mijn lerares me met mijn naam in de hal nog voor de les was begonnen. Leraren zijn bereid veel over zichzelf te vertellen en onderwijs is gericht op interactie tussen leraar en studenten en discussie. Veel colleges zijn hier dan ook verplicht en je wordt beoordeeld op je participatie in de les, wat vervolgens meetelt in je eindcijfer. Een hele andere manier van leren, maar heel leuk. Ik vind het oprecht leuk om hier naar mijn colleges te gaan (maargoed, het is pas de eerste week).

Een van mijn andere marketing vakken wordt gegeven door iemand met de arrogantie van Trump en de tick van een agressief paard. Om de 10 seconden beweegt hij zijn voeten heftig naar voor en naar achter. Toch mag ik ‘m wel. Als marketeer is hét allerbelangrijkste: luisteren naar de behoefte van consumenten en hierop anticiperen. En dus besloot Trump 2.0 dat wij als zijn studenten ook een soort consumenten zijn van zijn lessen en kennis en dus mochten we zelf bepalen wat voor toets we wilden om die geconsumeerde kennis mee te testen. Nadat we allemaal voor multiple choice hadden gestemt, ging Trump 2.0 akkoord.

Over Trump gesproken, vandaag was de Women’s March in State Street, die leidde naar het Capitool: het parlementsgebouw aan het einde van State Street. De mars was anti Trump en vóór gelijke rechten. Ik kan soms echt een sentimentele muts zijn en dus werd ik, toen ik tegen de stroom in richting de University Book Store probeerde te lopen langs de zijlijn, overspoelt met een gevoel van liefde en geluk. Het was echt mooi om te zien hoeveel saamhorigheid er was en hoeveel mensen anderen een warm hart toe dragen. De filmpjes geven de sfeer het beste weer (http://maikejansen.reislogger.nl/video/women-march.25004). De opkomst was enorm.

Toen ik na 30 minuten eindelijk tussen de mensenmenigte door de University Bookstore had bereikt, kon het shoppen beginnen. Want zoals ik eerder al zei, vooral met de sportwedstrijden, draagt iedereen hier iets met ‘Wisconsin’, ‘Badgers’ of een combinatie van die twee er op. Het liefst in het rood. Ik kon niet achterblijven en dus heb ik flink ingeslagen. Het assortiment is reuze en dus ben ik zeker van plan naast mijn rode tanktop, grijze sweater, witte shirt en zwarte muts nog een rode sweater en een volleybaldrinkbeker aan te schaffen.

Verder is het weer hier beter dan in Nederland. 7 graden vandaag, wat er voor zorgde dat de Snowshoe Hike van ISS is verplaatst naar 11 februari. ‘Helaas’ zit ik dan in Washington DC. Tickets voor de NBA Game Washington Wizards – Indiana Pacers en het Capitool zijn al geboekt. Van beide 3, want opa heeft besloten ons in Washington te vergezellen!

Waar ik de eerste week me nog een beetje eenzaam voelde, is dat gevoel inmiddels redelijk weg. Ik ken de weg (althans, ik heb google maps niet altijd meer nodig op de bekende wegen), het is drukker op straat én ik breng veel meer tijd door met mijn leuke huisgenootjes. Ze waren van tevoren heel bang dat ik amper Engels zou spreken en hadden (niet al te serieuze) plannen gemaakt om me te hazen (ontgroenen). Gelukkig hebben ze besloten dat ze me veel te leuk vinden en ik goed genoeg Engels praat op samen een bucketlist met ze op te stellen. Ik stelde hen de vraag: wat móet ik hier meegemaakt hebben? Ze brandden los. Klein detail, het meeste bevat of alcohol of eten.

-          True American spelen (het spel dat ze in mijn lievelingsserie New Girl altijd spelen)

-          Naar een Frat party gaan (Fraternities, een soort mannelijke disputen, denk de film Bad Neighbours, geven regelmatig feestjes)

-          Cheese Curd hopping (Ik moet langs allerlei restaurantjes om cheese curds te proeven, deep fried blokjes kaas geloof ik, en er achter komen waar ze het beste zijn)

-          Naar de Mifflin May blockparty (Mifflin Street is de straat naast de onze die in mei omgebouwd wordt tot een groot huisfeest/straatfeest: alle huizen doen mee en openen hun deuren)

-          Beerbong spelen (nog niet helemaal duidelijk wat dat is)

-          Een potje beerpong winnen

-          Een biertje shotgunnen

-          Naar het Memorial Union Terrace bij het meer als het weer beter is

-          Naar de Cheese Cake Factory

-          Naar Olive Garden

-          Naar Culvirs (daar serveren ze butter burgers…)

-          Naar Chicago

-          Naar Milwauke

-          Naar Mall of America (een mega groot shoppingcenter in Minneapolis)

-          En inmiddels hebben ze bedacht dat we samen New York moeten gaan bezoeken en dat ze Nederland willen zien

Eén van die dingen kan ik al afstrepen: True American spelen. Gister speelden we True American in onze huge ass kelder, werd ik voorgesteld aan onze bovenburen waar we flipcup en boomcup speelden, genoten we van hun woonkamer omgebouwd tot bioscoop, werd ik ondervraagd over Nederland en hebben we om half 2 nog pizza besteld. Life is good.